انتشار ایده‌ای شبیه به بیت کوین در سال ۱۹۹۹؛ ردپای ساتوشی ناکاموتو؟

در یکی از مطالب رد و بدل‌شده در انجمن سایفرپانک‌ها (Cypherpunks)، مطلبی از ۲۱ سال پیش دیده می‌شود که در آن به تشریح ایده پول نقد دیجیتال پرداخته شده است. به گفته بسیاری از اعضای جامعه ارزهای دیجیتال، این احتمال وجود دارد که نویسنده این مطالب ساتوشی ناکاموتو باشد.

 کوین تلگراف در گزارش تازه خود، از سایفرپانک به عنوان جنبشی یاد می‌کند که از دهه ۸۰ میلادی ایجاد شد. هدف سایفرپانک‌ها در وهله اول استفاده و گسترش رمزنگاری و دیگر فناوری‌هایی بود که به بهبود حریم خصوصی کمک می‌کردند. آنها در نهایت قصد داشتند تا با استفاده از این ویژگی‌ها به یک تحول اجتماعی برسند. در میان فهرست ایمیل‌های سایفرپانک‌ها، نام‌های آشنایی چون آدام بک (Adam Back)، هال فینی (Hal Finey) و نیک سابو (Nick Szabo) به چشم می‌خورد.

هنوز مشخص نیست که آیا ساتوشی ناکاموتو جزوی از این انجمن بوده است یا نه، اما مطمئنا به ایده‌هایی در میان آنها رد و بدل می‌شده، واقف بوده است. بسیاری از همین ایده‌ها در نهایت، پایه‌هایی محصولی را بنا نهادند که به عنوان بیت کوین در اختیار جهان قرار گرفت.

متن کامل این نوشته

حالا که بار دیگر این مطلب بر سر زبان‌ها افتاده است، به راحتی می‌توان بخش‌های مختلف آن را با بیت کوین مرتبط دانست. همانطور که می‌دانید، اسم کامل بیت کوین در وایت پیپر (White Paper) این ارز دیجیتال با عنوان «بیت کوین: سیستم پول  نقد الکترونیک همتا به همتا» آمده است.

نویسنده ناشناس این مطلب از اهمیت و ضرورت یک پول دیجیتال صحبت می‌کند و «عملکرد مخفیانه» را به عنوان یکی از قابلیت‌های چنین پولی می‌داند.

نمی‌خواهم بگویم که پول نقد الکترونیکی باید مخفیانه استفاده شود، اما استدلالم این است که اگر قرار باشد پول الکترونیکی قابل بازگشت باشد، پس استفاده از واژه «پول نقد الکترونیکی» (ecash) برای آن درست نیست. [اشاره به این‌که پول نقد در دنیای واقعی غیرقابل بازگشت است و پول نقد الکترونیکی هم باید همین‌گونه باشد که نتوان تراکنش آن را برگشت زد]

استفاده از عبارت «مخفیانه» به احتمال زیاد به ایده «امضای رمزنگاری‌شده مخفی» اشاره دارد که توسط دیوید چام (David Chaum)، معرفی شد. این قابلیت به افراد مختلف این امکان را می‌دهد که بدون فاش سازی داده‌ها، آنها را امضا کنند. با استفاده از چنین امضاهایی، بعدها نیز می‌توان اثبات کرد که دخل و تصرفی در داده‌ها صورت نگرفته است. این ویژگی در عصر بیت کوین و ارزهای دیجیتال امری عادی تلقی می‌شود.

نویسنده این پست در بخش دیگری از مطلبش به یک مانع کلیدی دیگر بر سر راه ارز الکترونیکی اشاره می‌کند: مشکل دوباره خرج کردن. در این پست می‌خوانیم:

یک گزینه این است که پایگاه داده‌ی «دوباره خرج کردن» را عمومی کنیم. [یعنی] هر بار که فردی ارزی دریافت می‌کند، ارزش آن مخابره می‌شود. پایگاه داده نیز به صورت موازی بر روی تعداد زیادی از سرورها کار می‌کند؛ از همین رو نمی‌توان با ره‌گیری، فعالیتش را متوقف کرد.

او در پایان نوشته خود، دو ایده اصلی برای ایجاد پول الکترونیک مطرح می‌کند که در وایت پیپر بیت کوین نیز به آنها اشاره شده است:

گزینه دیگر برای پول نقد الکترونیک می‌تواند بر پایه بی مانی (B-Money) باشد که توسط وی دای (Wei Dai) مطرح شده است. بی مانی مانند هش کش (Hashcash) است، یعنی چیزی که نمایانگر مقداری قابل اندازه‌گیری از کاری به شکل پردازش است که برای تولید آن انجام شده است. نمی‌توان آن را جعل کرد. این ایده می‌تواند یک سیستم پرداخت نو باشد که ارزش دنبال کردن را دارد.

این شخص ناشناس در یک پست ۲۰۰ کلمه‌ای، به تمام مشکلات اصلی بر سر راه ارزهای دیجیتال اشاره می‌کند و این در حالی است که هنوز تا اجرایی شدن آنها و تولد بیت کوین ۱۰ سال زمان باقی است. نمی‌توان با قاطعیت گفت که نویسنده این مطلب ساتوشی ناکاموتو است، اما ویژگی‌های اشاره‌شده، شباهت بسیاری با حرف‌های ساتوشی ناکاموتو دارد.

The post انتشار ایده‌ای شبیه به بیت کوین در سال ۱۹۹۹؛ ردپای ساتوشی ناکاموتو؟ appeared first on ارزدیجیتال.